Τι να περιμένετε
Ξεκινάμε από τη Φλώρινα, όπου από ασφάλτινη διαδρομή 11 χλμ θα φτάσουμε στο χωριό Τριπόταμος. Από εκεί θα πάρουμε χωμάτινο δρόμο μέχρι το χωριό Αχλάδα, όπου και θα αρχίσουμε να ανηφορίζουμε στους πρόποδες του όρους Καϊμακτσαλάν. Θα προχωρήσουμε παράλληλα με τα σύνορα της Βόρειας Μακεδονίας, έχοντας ακριβός δίπλα μας σε απόσταση 1-2 μέτρα, τα γνωστά διαχωριστικά ταμπελάκια των συνόρων των δύο κρατών. Θα φτάσουμε στην περιοχή Ζίμνακο, όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι κάτοικοι, που σημαίνει «κρύος τόπος», ή αλλιώς περιοχή Νταλιάνη, από το ομώνυμο Φυλάκιο του Σκοπού που βρίσκεται εκεί και θα περάσουμε μέσα από αυτό. Το τοπίο έχει μια «άγρια ομορφιά» που θυμίζει ταινίες γουέστερν, σαν την Άγρια Δύση της αμερικάνικης υπαίθρου.
Θα κατηφορίσουμε και θα φτάσουμε στην πρώτη από τις τέσσερις λιμνούλες, οι οποίες έχουν πολύ κοντινές αποστάσεις μεταξύ τους, βρίσκεται στο σημείο που καταλήγει η χαράδρα, περιτριγυρισμένη από βραχώδεις εντυπωσιακούς όγκους. Ακολούθως θα πάμε και στις άλλες τρεις, στην περιοχή όπου οι ντόπιοι κάτοικοι την αποκαλούν «Μπάτακο», που σημαίνει βάλτος.
Οι λιμνούλες αυτές είναι ένα «θαύμα» της φύσης. Δεν υπήρχαν από πάντα, αλλά δημιουργήθηκαν πριν από περίπου μισό αιώνα, μετά από τις διαδικασίες εξόρυξης λιγνίτη. Όταν πριν από 50 χρόνια, τα συνεργεία «μπάζωσαν» την περιοχή με χώμα ως τους πρόποδες του βουνού, σχηματίστηκαν μικρά φυσικά φράγματα. Το νερό που κατέβαινε από τα ρέματα στις χαράδρες, εγκλωβίστηκε σε αυτά τα σημεία, δημιουργώντας τις συγκεκριμένες λίμνες. Σήμερα η φύση έχει κάνει το θαύμα της. Προσπάθησε να «επουλώσει» πληγές από την επέμβαση που έκανε ο άνθρωπος. Πολλά χρόνια μετά, η φύση έχει δημιουργήσει σιγά – σιγά, ένα νέο – σε ηλικία – οικοσύστημα, το οποίο άρχισε να φιλοξενεί πολλά είδη παρυδάτιας πανίδας και χλωρίδας.
Η ποσότητα του νερού σε αυτές τις λίμνες αυξομειώνεται, ανάλογα με τις κλιματικές συνθήκες. Μετά από χειμώνες με έντονες χιονοπτώσεις αλλά και βροχοπτώσεις, η στάθμη του νερού ανεβαίνει και στην καρδιά του καλοκαιριού μετά από ξηρασίες πέφτει αισθητά. Στο ευρύτερο οικοσύστημα των λιμνών βρίσκουν καταφύγιο διάφορα ζώα, όπως ψάρια, γριβάδι και πλατίτσα, τα οποία είχαν ρίξει στα νερά τους οι κάτοικοι και αναπαράχθηκαν, διάφορα αμφίβια, ερπετά και μικρά αλλά και μεγάλα πτηνά όπως γεράκια, αετοί και αγριόπαπιές. Οι λιμνούλες δεν στερεύουν σχεδόν ποτέ, καθώς υπάρχουν πηγές που τις τροφοδοτούν με νερό καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, με ρέματα που κατεβαίνουν από το βουνό. Πρόκειται για ένα μοναδικό και σύνθετο ανθρωπογενές τοπίο, το οποίο με την πάροδο του χρόνου μετατράπηκε από τεχνητό, σε ημιφυσικό, ή και φυσικό οικοσύστημα. Σήμερα αποτελεί ένα πανέμορφο φυσικό τοπίο, μοναδικό γεωμορφολογικά. Η εικόνα του τοπίου μάλιστα είναι αρκετά διαφορετική από εποχή σε εποχή, με την φύση να βάζει μοναδικές πινελιές σε κάθε μία από αυτές. Ένα πραγματικά μαγευτικό τοπίο.
Θα επιστρέψουνε ξεκούραστα από ασφάλτινη διαδρομή 22 χιλιομέτρων.
Reviews
There are no reviews yet.